Gisteren, 9 juli, had ik het gevoel dat alle vier de seizoenen van ons jaar in een dag voorbij kwamen. De dag begon meer dan zomers, maar in de namiddag begon het te rommelen en aan mijn huiskamer trok regen, onweer en hagel voorbij. Code oranje. Twee dagen achter elkaar, want veel van ons zijn in de ban van de belangrijkste bijzaak van het leven, de sport. In dit geval het EK Voetbal. De halve finale. We hossen met heel veel mensen van links naar rechts en weer terug.
Hier in Nijmegen begint de stad vooral in de ban raken van die andere bijzaak, de 4Daagse en de 4Daagse feesten. De sfeer in de stad is de komende week er weer een van welkom, van samen, van aanmoedigen en genieten. Van gesprekken met een wildvreemde tijdens het lopen en van de ontmoetingen met mensen uit andere landen en culturen bij een van de vele podia in het centrum.
Het samen vieren, lopen, juichen en verbijten staat voor mij in schril contrast met wat ik de afgelopen periode in ons politiek landschap heb zien gebeuren. Het wij van de 4Daagse en het wij van 18 miljoen bondscoaches, is een wij-zij geworden of een ik-ik-ik. Waarbij voor mij de vraag is voor wie de, door Wilders beloofde, zon nu daadwerkelijk gaat schijnen.
Wat was ik een kleine maand geleden dan ook blij met de bijdragen van u allemaal bij het publieksgesprek over ‘hoop’. Van hoop op vrede, hoop als basis voor het mensbeeld in het onderwijs, hoop bij Augustinus, hoop, omdat je zonder hoop mensen niet kunt helpen. Hoop als onderdeel van hoop, geloof en liefde.
Hoop zal het komende jaar vaak gaan klinken, het heilig jaar 2025 heeft immers het thema ‘Pelgrims van hoop’ meegekregen.
Ik hoop dat wij, mensen die werken voor identiteitsgebonden organisaties, niet alleen in 2025, maar in alle jaren ‘hoopverleners’ kunnen zijn en blijven. Met de huidige maatschappelijke en politieke ontwikkelingen is die hoop broodnodig. Ik hoop dat we iets van onze hoop door kunnen geven aan mensen die hoop nodig hebben. Hoop voor hen die moeten vluchten voor geweld en onrecht. Hoop voor mensen die het hoofd niet goed boven water kunnen houden. Hoop voor mensen die zich zorgen maken over het klimaat. Hoop voor boeren. Hoop voor mensen die geloven in een maatschappij waar iedereen zich thuis kan voelen.
En natuurlijk ook hoop voor mensen die vanavond naar het voetballen gaan kijken. Voor hen wil ik zeggen: ‘We zijn er weer bij en dat is prima’, wat er ook gebeurt.