“Hij ging tegenover de offerkist zitten en keek hoe de mensen er geld in wierpen. Veel rijken gooiden veel geld in de kist. Er kwam ook een arme weduwe, die er twee muntjes in gooide, ter waarde van niet meer dan een quadrans. Hij riep zijn leerlingen bij zich en zei tegen hen: ‘Ik verzeker jullie: deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan alle anderen die er geld in hebben gegooid; want die hebben gegeven van hun overvloed, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had, haar hele levensonderhoud.” (Marcus, 12, 41-44).
Toen ik op zevenjarige leeftijd mijn eerste Heilige Communie ontving, kreeg ik een kinderbijbel cadeau. Deze Bijbel was erg mooi geïllustreerd en al snel las ik deze bijbel gretig. De verhalen uit het Oude Testament spraken mij als zevenjarige het meeste aan: mooie verhalen over verre oorden.
Pas later merkte ik wat voor enorme schat aan kennis ik heb overgehouden aan het lezen van de Bijbel. Ook de diepere betekenis van de verhalen wist ik gedurende mijn leven steeds meer te plaatsen. De passage over de arme weduwe is er een die ik in het bijzonder altijd heb onthouden. Als kind snapte ik de les van Jezus niet: de rijken hadden toch immers meer geld gegeven? Pas na meerdere keren lezen, begon de boodschap van Jezus te dagen. Deze waardevolle les van Jezus benadrukt voor mij de waarde die ieder mens heeft. Ik heb tijdens mijn jeugd in een klein dorpje in Limburg geleerd dat je iedereen op hun waarde moet schatten. In een kleine gemeenschap leer je ieders talenten en tekortkomingen respecteren. Je moet je verwachtingen per persoon aanpassen en iedereen beoordelen naar zijn of haar kunnen.
Na mijn studies politicologie en bedrijfskunde afgerond te hebben aan de Radboud Universiteit ben ik sinds enkele jaren werkzaam voor ProRail. Mensen uit mijn omgeving feliciteerden mij uitbundig met mijn afstuderen en werkplek. Het was volgens hen ‘heel bijzonder’ dat ik ‘de universiteit’ heb afgerond. In de ogen van veel mensen is het afronden van de universiteit een prestatie. Maar Jezus zou dit in perspectief plaatsen, zoals in het verhaal van de arme weduwe. Oud-klasgenoten van de basisschool die met net zoveel inspanning een MBO opleiding afronden, hebben in zijn en mijn ogen hetzelfde bereikt. Ieder ontwikkelt zijn eigen talenten, zo kan de een heel goed metselen en de ander heel goed schrijven. Vaak vallen mensen met een lager opleidingsniveau niet dezelfde felicitaties ten deel of wordt er vanuit hoogopgeleiden op neer gekeken. Dit creëert onnodige kloven in onze samenleving. Mensen die op basis van hun kunnen een bijdrage leveren aan de maatschappij zijn voor Jezus even waardevol. Deze les houd ik zelf ook altijd in mijn achterhoofd en daarmee probeer ik eventuele vooroordelen als gevolg van bijvoorbeeld opleidingsniveau, werkplek of uitstraling de kop in te drukken.
In een samenleving waarin steeds meer polarisatie plaatsvindt tussen hoog- en laagopgeleiden is het verstandig om de les van Jezus in het achterhoofd te houden: beoordeel ieder mens op grond van zijn kunnen en niet op basis van het resultaat.
Ruud Penders, Utrecht