Tijdens de afgelopen vakantie gebeurde het weer. Ik had vakantie, maar mijn geweten leek daar geen boodschap aan te hebben. Elke keer dat ik dacht: nu ga ik lekker met een mok thee onder een dekentje zitten, begon er een stem in mijn hoofd te fluisteren: “Moet je niet iets nuttigs doen?”
Ga je administratie bijwerken – straks heb je het weer druk! Moet je niet even stofzuigen? Het was alsof mijn pauzeknop kapot was. Zelfs mijn hond had er last van. Terwijl zij heerlijk lag te slapen in haar mand, hoorde ik die stem zeggen: “Je kunt haar mand wel even wassen.” Was het jaloezie, omdat zij daar zo ontspannen lag? Ik weet het niet.
Wel weet ik zeker dat u dit herkent: die constante spanning tussen nu en straks. Tussen genieten van het moment en zorgen dat je alles op orde hebt.
Al die to-do-lijstjes zetten me ook aan het denken. Wat maakt ons leven eigenlijk zinvol? Want hoe irritant mijn geweten ook was, het had een punt. Als je alleen maar in het moment leeft, verlies je het overzicht. Je geniet vandaag, maar kijkt over een week terug en denkt: Wat heb ik eigenlijk gedaan? Of erger nog: Waarom heb ik niet even tijd genomen voor die administratie?
Aan de andere kant, als je alleen maar bezig bent met straks – plannen maken, deadlines halen – dan vliegt het leven voorbij. Je komt op een punt waarop je dacht te kunnen ontspannen, maar dan blijkt het lastig om écht tot rust te kunnen komen.
Een zinvol leven draait volgens mij daarom niet om kiezen tussen nuttig bezig zijn en rust en tussen nu en straks, maar om het vinden van een balans.
Voor die balans moest ik op de eerste plaats leren om mijn pauzeknop terug te vinden. Dat betekende dat ik tegen die stem in mijn hoofd ging zeggen: “Nu even niet.” Natuurlijk waren er dingen die echt moesten, zoals een memo dat ik had beloofd af te maken. Maar andere dingen konden prima wachten.
Het probleem is vaak niet dat we dingen moeten doen, maar dat ons hoofd alles op elk moment even dringend vindt. Ik moest dus ook leren onderscheiden tussen wat nú moet en wat best even kan wachten. Want wat is het ergste dat kan gebeuren als ik een uur dat boek lees in plaats van die to-do-lijst afwerk?
Ik vond een oplossing door mijn dag op te delen. Een deel was voor het nu: ontspannen onder een dekentje met een fijn boek. Het andere deel was voor straks: werken aan het memo en, jawel, de administratie doen. Door dat evenwicht kon ik zowel mijn ziel laten bungelen als mijn verantwoordelijkheden nakomen.
Wat ik tijdens mijn vakantie leerde, geldt natuurlijk niet alleen voor vrije dagen, maar ook voor het dagelijks leven. Wanneer je iedere dag even stilstaat bij wat nú belangrijk is en wat best even kan wachten en dan zorg je ervoor dat zelfs een drukke dag ontspannen aan kan voelen.
Carlien Geelkerken